سقّای کودکانم ، بر لب رسیده جانم ـ  بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم                     جان اخا ، برادر ، از بادهء تو مستم ـ چه غم ، اگر جدا شد ، از عشق تو دو دستم         از علقمه می آید بوی غم جدایی ، سقّا به خون نشسته ، امّ البنین کجائی ؟               حسین ، حسین ، حسین         جا دارد از خجالت ، سقّا اگر بمیرد         از دست خالی من ، حسین بوسه بگیرد            حسین ، حسین ، حسین           بیا مرا کمک کن، ای آشنا به دردم           تا دور مادرت من ، پروانه وار  ِ گردم            حسین ، حسین ، حسین

از طرف علقمه ، بوی گل یاس آمد ، بوی گل یاس آمد                   نفخهء روح افزا از پیکر سقّا آمد ، پیکر سقّا آمد             تو دلربائی ، ابالفضل        تو دلربائی ، ابالفضل                   اُمید مائی ، ابالفضل ، اُمید مائی ، ابالفضل

چو در خیمه، نالهء تو رسید                با دلی آشفته ، دویدم من                 میان ره ، هر دو دست تو را ، روی چشمانِ خود کشیدم من           ابالفضلم ، ای علمدارم ، ای امیر سپاه و برادر من                       

الهی ، یا الهی ، یا الهی               الهی که مرا حالا ببخشند           به نام اکبر لیلا ببخشند              یا علی اکبر علیه السلام

سقّای کودکانم ، بر لب رسیده جانم ـ  بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم                     جان اخا ، برادر ، از بادهء تو مستم ـ چه غم ، اگر جدا شد ، از عشق تو دو دستم         از علقمه می آید بوی غم جدایی ، سقّا به خون نشسته ، امّ البنین کجائی ؟               حسین ، حسین ، حسین         جا دارد از خجالت ، سقّا اگر بمیرد         از دست خالی من ، حسین بوسه بگیرد            حسین ، حسین ، حسین           بیا مرا کمک کن، ای آشنا به دردم           تا دور مادرت من ، پروانه وار  ِ گردم            حسین ، حسین ، حسین

ای اهل حرم ، میر و علمدار نیامد                   سپه دار نیامد ، سپه دار نیامد                     سقّای حسین ، سید و سالار نیامد             علمدار نیامد ، علمدار نیامد        

شام غریبان حسین ، امشب است ، امشب است                 نالهء طفلان حسین ، امشب است ، امشب است                      طفل یتیمی ز حسین ، گم شده ، گم شده                   قامت زینب ز الم ، خم شده ، خم شده          

حسین جان!                          گویا که کعبه هم ز عزایت به ماتم است                           زیرا که رخت سیه کرده به تن ، خانهء خدا             

السلام على عبد الله بن ‏الحسین             الطفل الرضیع            المرمى الصریع            المشحط دما           المصعد دمه فى السماء              المذبوح ‏بالسهم فى حجر ابیه              لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدى      

به ابی انت و امّی که تویی مظهر عشق            عشق را مظهر آثار علی اکبر توست           طفل شش ماه به هنگام شهادت خندید           آری آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست

ای دل تو چه می کنی؟         می مانی یا می روی؟             داد از آن اختیار که تو را از حسین(ع) جدا کند !         این چه اختیاری است که برای روی آوردن بدان باید پشت به ارادهء حق نهاد؟      

امیری ، حسین                   امیری ، حسین              اُمیدم اینه دستم بگیری                 امیری ، حسین               امیری ، حسین                 اُمیدم اینه دستم بگیری حسین

هر که هستم بین مَردم ، انتسابم با حسینه               سرخوشم من، روز محشر ، چون حسابم با حسینه          مُهر و محرابم حسینه ، جان و جانانم حسینه        کیست مثل من به عالم ، چون که اربابم حسینه         ای حسین جانم حسین         ای حسین جانم حسین           ای حسین جانم حسین

همه شب نهاده ام سر ، چو سگان بر آستانت              که رقیب در نیاید به بهانهء گدایی          به بهانهء گدایی           حسین ، جانم          حسین ، جانم