درد دل حضرت زهرا(س) با شيعيان در مورد فرزند عزيزش حضرت مهدي(ع)
شاعر: يک بنده ي خدا
تو ضيحات:بيشتر بند هاي اين شعر بر محتواي روايات
و کمي از ان هم حرفهاي دلي است
درخواست عاجزانه: لطفا با حضور قلب بخوانيد
غريب من.......... غريب من........... يا ولدي!
آي شيعه ها فاطمه ام مادر مهدي
کاشکي مي شد خودم بشم ياور مهدي
آي شيعه ها فاطمه ام همسر مولا
که شده هستيم فداي سر مولا
آي شيعه ها فاطمه ام ياور حيدر
براي ياري امامم شده پر پر
دوباره ميبينم علي غريب و تنهاست
به جاي خونه نشيني ساکن صحراست
کاشکي ميشد بازم بشم سوار استر
خونه به خونه بزنم براي او در
همش ميگيد کاشکي شما مدينه بودين
به جاي من تو کوچه ها سيلي ميخوردين
همش ميگيد کاشکي توي کربلا بودين
سپر اهل بيت جلو هر بلا بودين
حالا که تو اون زمان توي اين دنيا نبودين
براي صاحب الزمان خود چه کرديد؟
دوباره کربلا هنوز ادامه داره
حسين ديگرم در انتظار ياره
دوباره عاشورا مکرّر شده امروز
نداي هل من ناصرش بلنده هر روز
همش ميگيد کرب و بلا بهشتتونه
جون دادن براي ما آرزوتونه
همش به لب ذکر حسين حسين دارين
به ياد بين الحرمين زمزمه دارين
ولي دل حسينم از شما گرفته
يادگارش تو صحرا ها غريب و خسته
هر کسي راست ميگه الان ياور او شه
نوکري حسين ميخواد نوکر او شه
اگه که از عشق حسين گفتگو دارين
حسين اين زمونه رو تنها نذارين
ديگه حسن(ع) حسين(ع) ابالفضل(ع) شما اوست
