شبهاي قدر و شهادت مولا علي عليه السلام

كوفه امشب التهاب محشر است كوفه امشب كربلايي ديگر است

جبرئيل آواي غم سر داده است در فلك شوري دگر افتاده است

تير غصه بر دل زارم نشست تيغ دشمن فرق مولايم شكست

قلب مجنون سوي صحرا مي رود حيدر(ع)امشب سوي زهرا(س)مي رود

باور نمي كنم كه شمشيري پركينه، اقيانوسي را توان شكافتن داشته باشد. باور نمي كنم كه ضربتي نفاق آميز، خورشيد را از نورانيت اندارد. و امشب سرخ ترين پرواز نماز، از رواق خون گرفته محراب بندگي است. شب جان سوزترين ناله هاي نخلستان!

ما زين جهان ازپي دلدار مي رويم

از شوق ديدن حيدر کرار ميرويم

درب بهشت گر نگشايند به روي ما

گوئيم يا علي و زديوار ميرويم

« و اکنون مرد سرزمين نور در روشنايي مطلق آرميده »

خدا سنگ علي را به روي سينه خود زد
خدا بوسه به آيينه ي خود زد
و فرمود به جبريل بخوان مدح نگار ازلي را
بخوان ذره اي و شمه اي از مدح علي
و جبريل چنين خواند و چنين گفت و به عالم همه فرماد
الا مردم عالم بدانيد كه شاه است فقط حيدر كرار
همه آبروي عرش ز خاك قدم حيدر كرر
بدانيد بهشت است غبار حرم حيدر كرار
علي كيست ؟هماني كه دلم رفت به بامش
شده واله جامش
خداييست كلامش
بدانيد خدايي شدن عالم هستي هدف اوست
بدانيد كه نامش به خدا عز و شرف اوست
بدانيد همه، قبله ي عالم نجف اوست
علي كيست؟ علي چيست؟
هماني كه خدا داده به او هستي خود را
و هستي خدا چيست به جز حضرت زهرا
علي كيست هماني كه از او ارث گرفته ست ابالفضل وفا را
علي كيست هماني كه بود همت او در نفس زينب كبري
همان زينب كبري كه با خطبه مردانه علمدار علي شد
و با خطبه اوحق بدهكار علي شد...

ايام شهادت مولا تسليت

التماس دعا داداش

اللهم العن قتلة اميرالمومنين

اشعاري از زنده ياد محمد رضا آقاسي

از ذکر علي مدد گرفتيم
آن چيز که ميشود گرفتيم
در بوته ي آزمايش عشق
از نمره ي بيست صد گرفتيم
ديديم که رايت علي سبز
معجون هدايت علي سبز
درچمبر آسمان آبي
خورشيد ولايت علي سبز
از باده ي حق سياه مستيم
اما زحمايت علي سبز
شيرين شکايت علي زرد
فرهاد حکايت علي سبز
دستار شهادت علي سرخ
لبخند رضايت علي سبز
در نامه ي ما سياه رويان
امضاي عنايت علي سبز

يا علي در بند دنيا نيستم
بنده ي لبخند دنيا نيستم
بنده ي آنم که لطفش دائم است
با من و بي من به ذاتش قائم است
دائم الوصليم اما بي خبر
در پي اصليم اما بي خبر
گفت پيغمبر که ادخال سرور
في قلوب المومنين اما به نور
نور يعني اتشار روشني
تا بساط ظلم را بر هم زني
هر که از سر سرور آگاه شد
عشقبازان را چراغ راه شد
جاده ي حيرت بسي پرپيچ بود
لطف ساقي بود وباقي هيچ بود
مکه زير سايه ي خناس بود
شيعه در بند بر العباس بود
حضرت صادق اگر ساقي نبود ي
ک نشان از شيعگي باقي نبود
فقه شمشير امام صادق است
هر که بي شمشير شد نالايق است
واي وي زقاب و قرب و هاي و هو
مي دهد بر اهل تقوا آبرو
گر چه تعليمات مردم واجب است
تزکيه قبل از تعلم واجب است
تربيت يعني که خود را ساختن
بعد از آن بر ديگران پرداختن
يک مسلمان آن زمان کامل شود
که علوم وحي را عامل شود
نص قرآن مبين جز وحي نيست
آيه اي خالي زامر و نهي نيست
با چراغ وحي بنگر راه را
تا ببيني هر قدم الله را
گر مسلماني سر تسليم کو
سجده اي هم سنگ ابراهيم کو
ساقي سرمست ما ديوانه نيست
سرگذشت انبياء افسانه نيست
آنچه در دستور کار انبياست
جنگ با مکر و فريب اغنياست
چيست در انجيل و تورات و زبور
آيه هاي نور و تسليم وحضور
جمله ي اديان زيک دين بيش نيست
جز الوهيت رهي در پيش نيست
خانقاه و مسجد ودير و کنشت
هر که را ديدم به دل بت مي سرشت
ليک در بتخانه ديدم بي عدد
هر صنم سرگرم ذکر يا صمد
يا صمد يعني که ما را بشکنيد
پيکر ما را در آتش افکنيد
گر سبک گرديم در آتش چو دود
ميتوان تا مبداء خود پر گشود
اي خدا اي مبداء و ميعاد ما
دست بگشا بهر استمداد ما
ما اسير دست قومي جاهليم
گر چه از چوبيم و از سنگ وگليم
اي هزاران شعله در تيغت نهان
خيز و ما را از منيت وا رهان
اي خدا اي مرجع کل امور
باز گردان ده شبم درتور نور
در شب اول وضو از خون کنم
خبس را از جان خود بيرون کنم
سر دهم تکبير تکبير جنون
گويمت انا عليک الراجعون
خانه ات آباد ويرانم مکن
عاقبت از گوشه گيرانم مکن
بنگر يک دم فراموشم کني
از بيان صدق خاموشم کني
ما قلمهاييم دردست ولي
کز لب ما ميچکد ذکر علي
ذکر مولايم علي اعجاز کرد
عقده ها را از زبانم باز کرد
نام او سر حلقه ي ذکر من است
کز فروغ او زبانم روشن است
گر نباشد جذبه روشن نيستم
اين که غوغا ميکند من نيستم
من چو مجنونم که در ليلاي خود
نيستم در هستي مولاي خود
ذکر حق دل را تسلا مي دهد
آه مجنون بوي ليلا مي دهد
جان مجنون قصد ليلايي مکن
جان يوسف را زليخايي مکن

التماس دعا !

شهادت مولاي متقيان امير المومنين علي عليه السلام تسليت

سلام داداش

تسليت ميگم. به انتظار ظهور مهديش .

هر كه غمت را بديد عشوه عالم فروخت

با خبران از غمت بي خبر از عالمند

يا علي.