در مکتب حقايق پيش اديب عشق هان اي پسر بکوش که روزي پدر شوي

دست از مس وجود چو مردان ره بشوي تا کيمياي عشق بيابي و زر شوي

خواب و خورت ز مرتبه خويش دور کرد آنگه رسي بخويش که بي خواب و خور شوي

گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوي

يکدم غريق بحر خدا شو گمان مبر کز آب هفت بحر بيک موي تر شوي

از پاي تا سرت همه نور خدا شود در راه ذوالجلال چو بي پا و سر شوي

وجه خدا اگر شودت منظر نظر زين پس شکي نماند که صاحب نظر شوي

بنياد هستي چو زير و زبر شود در دل مدار هيچ که زير و زبر شوي

گر در سرت هواي وصالست حافظا

بايد که خاک درگه اهل هنر شوي