گفتم چشمم،گفت:به راهش ميدار

گفتم جگرم،گفت:پر آهش ميدار

گفتم که دلم،گفت:چه داري در دل؟

عالم مصيبتخانه شد
دلها زغم ويرانه شد

آزادگي افسانه شد
بي ديني آزادانه شد

فرياد از اين اشقيا
مهدي بيا مهدي بيا

تا کي گرفتار قفس
تا کي اسير و بي نفس

ما را نباشد جز تو کس
فرياد رس فرياد رس

اي پور ختم انبيا
مهدي بيا مهدي بيا

بيا بنگر حال زار دلم شمع محفل من اي گل طاها

ابا صالح يا ابا صالح يا ابا صالح يا ابا صالح

بيا مهدي سخته بي تو دگر زندگي بر ما اي گل زهرا

فداي آن نام دلجويت مظهر اسماء اي گل زهرا

ابا صالح يا ابا صالح....

نه آنم من که رها بکنم دامن لطفت اي عزيز من

نه آني تو از درت راني سائل خود را اي عزيز من

ابا صالح يا ابا صالح....

بيا مهدي داغ مادر تو بر دل شيعه ميتپد از خون

اميد من هست که تو آيي کشي تيغت بر سر ملعون

بيا مهدي بنده ات گويد از فراغ تو در تب تابم

زبس گفتم ليت شعريها در کجا هستي تا تو را يابم

ابا صالح يا ابا صالح....

اينجا ما هم غريبيم

غصه نخور مسافر اينجا ما هم غريبيم

از ديدن نور ماه يک عمر بي نصيبيم

فرقي نداره بي تو بهارمون با پاييز

نمي بيني که شعرام همه شدن غم انگيز

غصه نخور مسافر اونجا هوا که بد نيست

اينجا ولي آسمون اشک ريختن هم بلد نيست

غصه نخور مسافر فداي قلب تنگت

فداي برق نازت اون چشاي قشنگت

غصه نخور مسافر تلخ هواي دوري

من که اينو مي دونم که تو چقدر صبوري

غصه نخور مسافر بازم مياي به زودي

ما رو بگو چه کرديم از وقتي تو نبودي

غصه نخور مسافر غصه نخور مسافر

غصه اثر نداره از دل تو مي دونم هيشکي خبر نداره

غصه نخور مسافر رفتيم تو ماه اسفند

ارديبهشت که ميشه تو بر مي گردي لبخند

غصه نخور مسافر هميشه اينجوري نيست

هميشه که عزيزم راهت به اين دوري نيست

غصه نخور مسافر تولد دوباره

غصه نخور مسافر غصه نخور ستاره

غصه نخور مگه تو کنار دريا نيستي

غصه نخور مگه تو کنار دريا نيستي

من چشم به راهت مي مونم ببين تو تنها نيستي

غصه نخور مسافر غصه کار گل ها نيست

سفر يه امتحان به جون تو بلا نيست

غصه نخور مسافر تو خود آسموني

غصه نخور مسافر تو خود آسموني...