از ديده ره کوي تو با اشک بشويم
اي برده امان از دل عشاق کجائي
تا سجده گذارم
گر بوي ترا باد به منزل برساند
جانم برهاند...
ور نه ز وجودم اثري بيش نماندجز گرد و غبارم