• وبلاگ : نواي دل
  • يادداشت : آي ملت . عرفه ايي دگر آمده
  • نظرات : 3 خصوصي ، 8 عمومي
  • ساعت دماسنج

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    +

    سلام مطالبتون جالبه ديگه باسبز ننويسيد کور شديم
    + وبلاگ نواي دل 

    وبلاگ نواي دل ... ادامه مطلب

    صحراي عرفات همايش شناخت و خودسازي امام حسين (ع)

    حضرت سيدالشهدا، امام حسين (ع) نيز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب از خيمه هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند، و روي به دامن «كوه رحمت» نهادند و در سمت چپ كوه روي به كعبه، همايشي تشكيل دادند، كه موضوع آن بمناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگي و تزكيه و خودسازي بود و فهرست مطالب آن عبارت بودند از:

    1ـ شناخت خدا و صفات الهي.

    2ـ شناخت خود يا خودشناسي.

    3ـ شناخت جهان.

    4ـ شناخت آخرت.

    5ـ شناخت پيامبران.

    6ـ خودسازي با صفات الهي.

    7ـ پرورش نفس با كمالات الهي.

    8ـ توبه و بازگشت به خداي مهربان.

    9ـ دور كردن صفات نكوهيده از خود با تسبيح پروردگار.

    10ـ فراگيري راه تعليم و تربيت از خدا.

    11ـ شناخت و درخواست بهترين مسئلت ها.

    12ـ تبديل خود پرستي نفس به خدا پرستي.

    13ـ تبديل خود برتر بيني نفس به تواضع و فروتني.

    14ـ تبديل خودخواهي نفس به ايثار و غير خواهي.

    15ـ تعليم مفاهيم و ادبيات قرآن.

    + ساسان خدا پرست 

    دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود. آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند. اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.

    + ساسان خدا پرست 

    خداوندا با ستايشت تو را تسبيح مي گويم

    سُبحانَكَ اللهُمَ وَ بِحمدِك

    جز تو خدايي نيست

    لا الهَ الاّ اَنْتْ

    كار بد كردم و بخود ظلم نمودم

    عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسي

    به گناه خود اعتراف مي كنم

    وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبي اِغْفرلي

    تو مرا ببخش كه تو بخشنده مهرباني

    اِنَّكَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحيمْ


    + سيد 
    "عرفات محل اعتراف و ريزش گناهان است و عرفه ، محل حلول معارف الهي. آيا امر اعتراف و بخشايش و جوشش معرفت بايد بدون اراده ما و يك‌طرفه باشد؟ ما انسان راحت‌طلب حتي مغفرت و معرفت را بي‌زحمت و رايگان مي‌خواهيم."
    سلام وعرض ادب بساحت آسمانيت
    اين ساعات و ساعا ت پيش رو لحظات مغتنم واکاوي و سنگ واکني است.
    براستي در کدامين نقطه ايستاده ايم وبه کدامين مقصد نامعلوم رهسپار يم؟
    دوباره عروج ، وديگر هيچ.
    فردا جز اين نخواهيم.
    هر چيز کوچک ديگه فقط ناديده گرفتن عظمت محبوبه
    آلاف وآلوف رو اگر طالبيم،بايد بريم در خونه ، کوچيک ترها
    بر درب خونه رب الارباب ، کم نخواهيم، جز خودش رو نخواهيم ، که ما از اوئيم و بايد بااو يگانه شويم.
    يگانه ، اين جان کلامه
    + هاله 

    مي‌يي خواهم مي‌يي از خمّ لبّيك
    ميِ لبّيك، الّلّهم لبّيك
    مي‌يي خواهم برقصاند فلك را
    مي‌ يا ليتنا كنّا معك را
    مي‌يي خواهم كه "يا مولا" بگويد
    حسينم وا، حسينم وا، بگويد
    دخيلي بسته‌ام بر گردن جام
    دلم را جامي از مي كن سرانجام ...


    سلام

    خسته نباشي

    با اجازت از قسمتي از مطلبت تو وبلاگم استفاده كردم

    البته با ذكر نام وبلاگت.

    خلاصه راضي باش.

    يه سرم به ما بزن