بسم الله الرحمن الرحيمدر دل خود كشيده ام نقش جمال يار راپيشه خود نموده ام حالت انتظار راريخته دام ودانه شه از خط وخال خويشتنصيد نموده مرغ دل برده از او قرار راسوزم وسازم از غمش روز وشبان بخون دل تا كه مگر ببينم آن طرّه مشكبار رادولت وصل او اگر يكشبي آيدم بكفشرح فراق كي توان داد يك از هزار راچشم اميد دوختن در ره وصل تا بكيبرده شرار هجر او از كفم اختيار راايمه برج معدلت پرده زچهره بر فكن شُو ز دو چشم عاشقان زاب كرم غبار راسوختگان خويش را كن نظر عنايتيمرهمي از كرم بنه ايندل داغدارراحيرانرازجلوه اي از رخ خويش مات كنتا رهد از خوديّ خود ترك كند ديار راازكتاب ديوان حيران علامه سيد محمد حسن ميرجهاني
