به نام خدا
فرا رسيدن ايام فاطميه را به همه عزيزان تسليت مي گويم.به همين مناسبت سروده اي تقديم مي گردد.

هر بار كه فاطميه مي آيد
بر سوگ وعزا طليعه مي آيد
برارض وسما نداي يا زهرا
ايام عزاي شيعه مي آيد
بر گوش صداي گريه وناله
از خانه آن شفيعه مي آيد
بنگر كه علي غريب وبي ياور
تا خاك كند وديعه مي آيد
پيوسته سوال مابوديارب
كي منتقم شهيده مي آيد

فرا رسيدن ايام فاطميه و شهادت بانوي بزرگ دو عالم بر همگان تسليت باد.

در کوچه پس کوچه هاي مدينه و مکه، به دنبال رد پاي ظريف و لطيف و زجر ديده ات مي گشتم، در حالي که رايحه ي مسحورکننده عطر حرم مطهر پدر بزرگوارت، حضرت محمد مصطفي صلوات الله عليه وآله ، و نيز عطرغربت کشيده ي پراکنده در فضاي اطراف آرامگاه ويران شده ي پسرت حسن مجتبي عليه السلام و نيز عطر نخل هاي سرسبز و آراسته اي که در کنار حرم مطهر اولين مظلوم عالم، همسر گرانقدرت، علي مرتضي (ع) و سرانجام عطر آن رايحه ي قدسي و سماوي قبله گاه عالم، آن کعبه دلنشيني که ذرات عشق و عطوفت و رحمت و آمرزش و مغفرت را به هر سو ساطع مي کند، عطر خانه خدا به مشامم مي رسيد ... و من با خود زمزمه ميکردم: مادرم! کجايي...؟ مادرم از کدامين سو، عطرجامه ي سياهت به مشام جانم خواهد رسيد تا روح دردمندم را تسکين دهد ؟ آه که در هيج کجاي آن وادي مقدس، نشاني از تو،به جاي نگذاشته اند. اما همه جا، نشان از سرسپردگي تو به پدر و شوي و فرزندانت دارد! همه جا نشان از حضور لطيف و مهربان تو در خود