من كه تسبيح نبودم، تو مرا چرخاندي

مشت بر مهره‌ي تنهايي من پيچاندي

مُهر دستان تو دنبال دعايي مي گشت

بارها دور زدي ذهن مرا گرداندي

ذكرها گفتي و بر گفته‌ي خود خنديدي

از همين نغمه تاريك مرا ترساندي

بر لبت نام خدا بود، خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندي

دست ويرانگر تو عادت چرخيدن داشت

عادتت را به غلط چرخه‌ي ايما ن خواندي

قلب صد پاره‌ي من مهره‌ي صد دانه نبود

تو ولي گشتي و اين گمشده را لرزاندي

جمع كن:رشته ي ايمان دلم پاره شدست

من كه تسبيح نبودم، تو چرا چرخاندي