بياييد باور کنيم...
بياييد باور کنيم که شهدا آدم هاي عجيب و غريبي نبودن. بياييد باور کنيم که شهدا مثل من و تو بودن. آره مثل من و تو. شايد مثل شما آروم و ساکت و سر به زير و مثل من شر وشور و پر سر و صدا. شهدا بچه هاي همين کشورن از مريخ که نيومدن. بعضي ها طوري از شهدا حرف ميزنن که انگار موجوداتي ماوراء طبيعت هستن و عمرا خدا مثلشون رو نيافريده و....
نه باباجون اونا هم مثل من و تو هستن بچه هاي همين کوچه ها. مثل من و تو که تو همين کوچه ها تيله بازي کرديم با هم دعوا کرديم به هم فحش داديم سر همديگرو شکستيم و هزار تا بازيگوشي و شيطوني ديگه!
شهدا هم بچه هاي خوب دارن هم بچه هاي شيطون، يه سريشون اينقدر بازيگوش هستن که عالم و آدم از دست شيطوني هاشون حسابي کلافه بودن يه سريشون هم اينقدر نور بالا ميزدن که قيافشون از دو کيلومتري داد ميزنه که اين بابا شهيده! اما اين وسط اون چيزي که هنوز نصيب من و تو نشده و به گفته آقا باعث شده که دروازه ي شهادت الان به معبري تنگ تبديل بشه نفس قدسي بعضي ها بوده که همون بچه هاي بازيگوش و شيطون رو باهاشون کاري کرد که ره صد ساله اي رو که هزار تا عارف و سالک بايد کلي زحمت بکشن تا بهش برسن اينا يه شبه رفتن و شدن کسايي که خدا براشون آيه آورده. شدن کسايي که پيامبر در فراق اونا آه کشيد و گفت: چقدر مشتاق برادرانم هستم.شدن کسايي که اميرالمومنين در وصفشون فرمودن:کساني هستن که هنوز به دنيا نيومدن اما با ما در ثواب مجاهدت هاي در راه خدا شريکند و به زودي به دنيا ميان و دين خدا بوسيله اونا پايدار ميشه. شدن کسايي که حرف امام حسين سلام الله عليه رو که فرمودن بدرستيکه زندگي عقيده و مبارزه در راه اونه، تعبير کردن. براي من و تو که ياد بگيريم.
بياييد باور کنيم که شهادت دست نيافتني نيست. شهادت منتظر من و توست و اين صداي گرم سيدالشهدا است که من و تو رو صدا ميزنه و کربلا هنوز منتظر ماست....
بيا تا برويم...
