خراسان می‎دهد بوی مدینه                                      خراسان کوه غم دارد به سینه

خراسان را سراسر غم گرفته                                            در و دیوار آن ماتم گرفته

خراسان! کو امام مهربانت؟                                        چه کردی با گرامی میهمانت؟

خراسان راز دل‎ها با رضا داشت                         چه شب‎هایی که ذکر یا رضا داشت

خراسان کربلای دیگر ماست                                           مزار زاده‎ی پیغمبر ماست

خراسان! می دهد خاکت گواهی                             ز مظلومی، شهیدی، بی گناهی

به دل داغ امامت را نهادند                                         امامت را به غربت زهر دادند

دریغا! میهمان در خانه کشتند                                چه تنها و چه مظلومانه کشتند

امامِ اِنس و جان را زهر دادند                                  به تهدید و به ظلم و قهر دادند
ماه صفر به پایان می‏رسد. شهادت امام هشتم در آخرین روز این ماه، پایان دو ماه سوگورای است. از آغاز محرم، سرشک غم باریده‏ایم، تا عاشورا، اربعین، بیست‏وهشتم صفر و سرانجام روز شهادت حضرت رضا علیه‏السلام . اینک جهان تشیع در سوگ غریب خراسان است، والا مردی که در راه آرمان، و برای کسب خشنودی حضرت حق، شکیبا و استوار، رضای الهی را به جان پذیرفت و رهروان طریق توحید را تا رسیدن بر قله‏های شرف و وادی رستگاری رهنمون شد. هشتمین مظلوم، عصاره ایمان و هدف، آمیزه‏ای از دانش و تقوا، عبادت و بینش، مبارزه و پایداری و اراده و همت بود. او، هر چند در اوج عزت و جلال، اما اسیر ظلم مأمون بود. آنگونه که گاهی از خدایش، مرگ می‏طلبید. آه از آن انگور مسموم، که رضای آل‏محمد علیهم‏السلام را به رضوان برد. وای از آن زهر جفا که امام جواد را یتیم کرد و داد از آن مرگ غریبانه که حضرت معصومه علیهاالسلام را درحسرت دیدار پدر، گریان نهاد.

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد

در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد

چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد

این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد

با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

حوران بهشتی زده اند در حرمش صف

خیل ملک از نور طبق ها همه بر کف

شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف

این جاست که تاج از سر تاجور افتاد