امام زمان در بیان سید شهیدان اهل قلم

---

بنام خدا حضرت امام مهدى علیه‏السلام در بیان شهید آوینی

ما پیروان راه هزاران ساله انبیا هستیم و به عهد ازلى خویش با آفریدگار متعال لبیک گفته‏ایم و براى تحقق آن عصر موعود، عصر عدالت و حاکمیت احکام خدا، قیام کرده‏ایم تا راه تاریخ را به سوى نور بگشائیم و اگر چشم دل باشد خواهد دید که این راه با بالهاى ملائکه فرش شده است. امروز بعد از یازده قرن که از تولد آخرین حجت‏خدا در کره زمین مى‏گذرد; نشانه‏هاى صدق وعده‏هاى قرآن و احادیث ظهور بیشترى یافته است، عصر جاهلیت ثانى تاریکترین روزهاى خویش را نیز سپرى کرده و این خود نشانه‏اى دیگر است مگر نه اینکه فجر صادق هنگامى فرا مى‏رسد که شب کامل شده باشد؟ رایحه ظهور موعود، دل شیفتگان حق را بى‏تاب کرده و آنان را به صحنه حضور کشانده است. اما، مهدى جان! این قرن قرنى است که حق در کره زمین به حاکمیت‏خواهد رسید آینده در انتظار توست. در این سالهاى نخستین قرن پانزدهم هجرى قمرى پیشگویى حضرت نبى اکرم، صلى‏الله‏علیه‏وآله، به تحقق پیوست و قوم سلمان فارسى، ایرانیان، طلیعه‏دار نهضت آخرالزمانى اسلام، علم قیام انبیا را بر دوش گرفتند و وجودشان شمسى تازه شد که در خلاصه ظلمانى جاهلیت ثانى تولد یافت. در میان بیداردلان سراسر کره ارض هستند بسا دلدادگانى که این عهد تازه را دریافته‏اند و به خیل منتظران موعود پیوسته‏اند. منتظران موعود اهل مبارزه‏اند و مى‏دانند خلوص عشق موحدین جز به ظهور کامل نفرت از مشرکین و منافقین میسر نخواهد شد اما از آن فراتر اهل ولایت و اطاعتند و انتظار مى‏کشند تا فرمان چه در رسد. بسیجى خود را در نسبت میان مبدا و معاد مى‏بیند و انتظار موعود و با این انتظار هویت تاریخى انسان را باز یافته است و خود را از روزمرگى و غفلت ملازم با آن رهانده. او آسایش تن را قربانى کمال روح کرده است و خود را نه در روز و ماه و سال و شهر و کوچه و خیابان که در فاصله میان مبدا و موعود تاریخ باز شناخته است

سر می نهم به پای تو  یا صاحب الزمان
جان می کنم فدای تو  یا صاحب الزمان
تقدیم میکنم سرو جان را ز فرط شوق
گر بشنوم صدای تو  یا صاحب الزمان
صد مرحبا بر آن که گرفته است توشه ای
از روی دلربای تو  یا صاحب الزمان
آری  صفای مجمع سوته دلان همه
می باشد از صفای تو  یا صاحب الزمان
والله بر تمام سلاطین روزگار
دارد شرف گدای تو  یا صاحب الزمان
بیگانه است با همه بیگانگان تو
شد هر که آشنای تو  یا صاحب الزمان
مشمول لطف حق نشود آن کسی که نیست
مشمول او دعای تو  یا صاحب الزمان
از ارتکاب هر عملی قصد عاشقان
اول بود رضای تو  یا صاحب الزمان
شکر خدا که با همه بی لیاقتی
دل های ماست جای تو  یا صاحب الزمان
ما را برای روز جزا زاد و توشه ای
نبود مگر ولای تو  یا صاحب الزمان
کی می شود به دیده ما جلوه گر شود
رخسار حق نمای تو  یا صاحب الزمان
کی از کنار بیت خدا می شود بلند
آن صوت جانفزای تو یا صاحب الزمان
بر این مریض جان به لب از درد افتراق
کی می رسد دوای تو  یا صاحب الزمان
خود واقفی که « ملتجی » ات در تمام عمر
دارد به سر هوای تو یا صاحب الزمان