تنها یاد خدا ارامش دهنده دلهاست
«گر چشم دل بر آن مه آیینه رو کنی
سیر جهان در آینه ی چشم او کنی
خاک سیه مباش که کس برنگیردت
آیینه شو که خدمت آن ماهرو کنی»
این شبها با خودمان بنشینیم و دل از دروغ پاک کنیم.
شخصیتهای بزرگی که بی جا از خود ساخته ایم را خورد و جنبه های با عظمت خود را که کنار گذاشته ایم بار دیگر به میدان کشانیم و تقویت کنیم.
بادی که در قبقب انداخته ایم و مانع گریه های مخلصانه می شود را خالی و بغض دیرینه ای که وجدان ما از اعمالمان دارد را منفجر کنیم.
تا کی می خواهیم یک دست به کمربند و با صورتک دروغین سینه هایی نه از سر اخلاص بزنیم و نقش انسانهای مجد در عزاداری و عاشق را بازی کنیم.
این بار نه بر سینه که بر سر بزنیم ، نه فریاد که آه کشیم ،
نه بر بیچارگی حسین(سلطان عشق و سید الشهدا) که بر بیچارگی خود ،
بعید است کسی رستگار شود و عاشق خدا نباشد .
بعید است کسی اگر حسین را می شناسد وعاشقش نشده باشد ، عاشق خدا باشد.
بعید است کسی عاشق حسین باشد و ریا کار و بی اخلاص باشد ، دروغ بگوید ، حق مردم را بخورد و ظلم کند.
. آیا حق را در آیینه ی شکسته ی دل خود می توانیم ببینیم؟
بیایید دل خود را صیقل دهیم. بیایید آیینه شویم تا جلوه گاه زیبایی ها شویم.
موفق و پایدار باشین
یا حق
درباره وبلاگ
