بنام خدا
(( ای دل افسرده ازهجران مهدی غم مخور عاقبت از بهر قلب خسته تسکین می رسد ))
گفتم شبی به مهــدی، بردی دلم ز دستم
من منتظر به راهت، شب تا سحر نشستم
گفتا: چکـــار بهــــــتر از انتــــظار جانـــــان؟
من راه وصــــل خود را بر روی تــــو نبستم
گفتـــم دلــــــم نــدارد بیتو قــــــرار و آرام
من عُقـــده دلم را امشـــب دگـر گسستم
گفتا: حجــــاب وصـلـم باشد هـــــوای نفست
گر نفس را شکستی، دستت رسد به دستم
گفتم: ببخش جـــرمم، ای رحمـــت الهی
شرمنـــده تو بودم، شرمنــــده تو هستم
گفتا: هــــزار نوبت از جــرم تو گذشتــــم
پــرونده تو دیدم، چشــــمان خود ببستم
گفتا: مبــاش نـــومیـد از خـــانه امیــــدم
من کی دل محبّ شـرمنده را شکستم؟