بنام خداوند بی مثال و قادر متعال
یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده حالت به شود غم مخور
این سر شوریده باز آید به کنعان غم مخور
هان مشو نومید چو واقف نه ای از سر غیب
باشد اندر پرده ؛ بازیهای پنهان غم مخور
باز دوباره روزهای بی تو ...
شنبه ، یکشنبه ،.... ، و جمعه های دلگیر،
آه نمی توانم توصیف لحظه های زیبایی که با شور و شوق صبح جمعه های انتظار، که به دعای ندبه میروم را بیان کنم ...
به امید آنکه او را خواهم دید یا حتی بویی از پیراهن یوسف زهرا به مشامم خواهد رسید، یا ...
آه صبح سفید جمعه انتظار، غروب غمناک هجران من است و او همچنان نیامده،
نمی دانم چرا از جمعه ها فقط غروبش به یادم می ماند و چرا صبح سپیدش را فراموش میکنم.
آخر تا چه زمانی؟!!
کودکان جوان شدند، و جوانان پیر گشته اند و بزرگان آرزوی دیدارت را به گور بردند...
فرهادها تمام کوه ها را کندند ولی شیرینی با تو بودن را نچشیدند و مجنونان عشقت بوی لیلی را فراموش کرده اند و از رستم دستان فقط خاطره ای باقی است و پوریای ولی از یاد رفت و دیوان حافظ دیگر کهنه و پوسیده شد و عشق را نوایی نیست....
آخر چقدر تنهایی؟!
چقدر دلتنگی؟
چقدر روزهای دلگیر؟
انگار همه دست به کار شده اند که روی اسم تو آگهی تبلیغاتی بچسبانند و تو را از یاد ببرند...
اینجا همه در جنب جوشند که تو را فراموش کنند،
و تو آیا باز نمی خواهی بیآیی...
دیگر چه را نمی آیی
آخر چرا مولا!!!
چرا؟؟؟
چرا؟؟
چرا؟
اللهم عجل لولیک الفرج
انشاالله ......
یا حق .... عزت زیاد
درباره وبلاگ
