بنام خداوند هستی
اربعین حسینی تسلیت
درسی که اربعین به مامیدهد، زنده نگهداشتن یادِحقیقت وخاطره ی شهادت درمقابل طوفان تبلیغات دشمن است . . . « مقام معظم رهبری »
اربعین یعنی اشک خشکیده ، اربعین یعنی خورشید را بالای نیزه دیدن ،
اربعینیعنی عدالت در زنجیر بودن ، اربعین یعنی یک دنیا تقوی در اسارت بودن ،
اربعین یعنی چشمان مظهر علم و عصمت و طهارت را اشک آلود دیدن.
اربعین یعنی‌عقلیه‌ی بنی هاشم را تکیده دیدن ، اربعین یعنی پایان بهار عمرزینب (س) ،
اربعین یعنی‌آنانکه رفتند کار حسینی کردن و آنان که ماندند کارزینبی کردن ، به عبارت دیگر
اربعین یعنی یک دنیا فریاد ، اربعین یعنیسکوت را شکستن ، اربعین یعنی فریاد سجاد (ع)
گونه‌زدن ، اربعین یعنی افشاکردن ظلم و ظالم ، اربعین یعنی‌آشکار شدن خورشید و زدودن
ابرهای تیره ،اربعین یعنی آزادی ، عدالت ، برابری و برادری چهل روز بر حضرت سجاد (ع) و
زینب کبری (س) چه گذشت که باعث شد دلهای خفته بیدار شوند امام صادق(ع): آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریست.
باز دلم خون شد و چشمم گریست
آنکه درین روز چون من نیست کیست؟
بـــاز دگــــــر بــــاره رسیـــد اربعین
جــوش زنـــد خـــون حـسـیــن از زمین
غــــرق تــلاطــــم شده بحر محیط
یک ســـره درد اســت بـســـاط بَسیط
شــــد چهــلـــم روز عزای حسین
جــــان جهـــــان بــــاد فـــدای حسین
باسمه تعالی
اربعین تسلیت
سلام بر حسین و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش! و سلام بر اندوه های دل آنان که به سوغات بر مزار کشتگان، عشق بردند و به مویه نشستند. به شوق زیارت صحن و سرای جان فزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می نشینیم، یا حسین!
اربعین از رازهای هستی است و اربعین حسین (ع) روز بسط لطف اوست بر پیروان و دوستدارانش. و در مقام حسین (ع) همین بس که در زیارت اربعینش خطاب به جدشان محمد مصطفی (ص) و پدر بزرگوارشان حضرت علی (ع) و مادر گرامیشان فاطمه (س) میگوییم که خداوند عزاداری شما را در رثاء حسین (ع) قبول فرماید.
اربعین حسینی، جویبار همیشه جاری عاشورا، روز شهادت حماسه سازان و اربعین، روز زیارت مرقد عاشورا سازان است. عاشورا، خروش خون حسین(ع) است و اربعین، پژواک این فریاد ظلم شکن است. عاشورا و اربعین، نقطه ابتدا و انتهای عشق نیست؛ بلکه چله عارفانه تشیع سرخ علوی است. عاشورا تا اربعین، نقطه اوج عشق حسینی است و در این چهل روز، حسین(ع) تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلمستیزی باشد. عاشورا، زمانه خون و ایثار است و اربعین، بهانه تبلیغ و پیمان. در عاشورا، حسین(ع) با تاریخْ سخن گفت و در اربعین، تاریخ پای درس حسین(ع) نشست. عاشورا روز کشت "خون خدا" در کویر جامعه ظلمزده است و اربعین، آغاز برداشت نخستین ثمره آن. آری، اربعینْ فرصتی برای اعلام همبستگی با عاشوراست. هر اربعین حسینی، قاصد حماسه ای ماندگار، پیامدار استعلای ایمان، نشانهای از شکوه عشق، و برگ همیشه سبزی بر درخت هماره سرخ شهادت است. اربعین یک واژه نیست؛ کتابی قطور و پرماجراست. کتابی که گذر زمان و حادثههای زمین، هرگز نمیتواند نوشتههای آن را محو کند و البته کهنگی در آن راه ندارد. اربعین، هنرنامه مصوّر آرمان گرایی و حق یاوری است. اربعین، نشانهای بر اعتلای دین و بالندگی زمزمههای دعا و تلاوت قرآن در شب عاشورای حسینی است.ر اربعین، صدای عدالت و صداقت، و شاخههای درخت آزادگی است که از خاک کربلا روییده و تا ژرفای روزها و روزگاران ریشه دوانیده است. اربعین، جویبار همیشه جاری و سرخ تاریخ، و جوشش چشمههای خون خداوند از چهار سوی عالَم است.
|
کدام سپاه؟ دوستی می‌گفت: "هر سال در ایام عاشورا از خود می‌پرسم: اگر در صحنه‌ی کربلا حضور داشتم در کدام سپاه بودم؟ سپاه حسین (ع) یا سپاه یزید؟ آیا من از آن افرادی نبودم که در دل تاریکی شب، امام حسین (ع) را در جستجوی دنیا ترک کردند؟ آیا اگر در ظهر عاشورا بودم و صدای سوزناک حسین (ع) را می‌شنیدم که می‌فرمود: "هل من ناصر ینصرنی" یاریش می‌کردم؟ آیا وقتی در زیارت وارث می‌خوانم "یا لیتنا کنا معکم" در این آرزو صداقتی در قلبم وجود دارد؟ این سؤال و ده‌ها سؤال مشابه دیگر، همیشه ذهن مرا در این ایام به خود مشغول میکند! " امروز اگر می‌خواهیم خود را بسنجیم و بدانیم که اگر در صحنه‌ی کربلا حضور می‌داشتیم حسینی بودیم یا یزیدی، باید به زندگی روزمره‌ی خود نگاه کنیم و ببینیم که چه مقدار به وظایفمان در زمان غیبت توجه داشته‌ایم. به عبارت دیگر چقدر از زندگیمان امام زمانی بوده است. مگر اینطور نیست که اصحاب عاشورا و یاران واقعی اهل بیت در تمام تاریخ امام زمانشان را یاری کرده‌اند؟ بیش از 1300 سال است که امام زمان مانند جد شهیدش ندای هل من ناصر ینصرنی سر داده و از ما کمک می‌خواهد و می‌فرماید "و اکثروا الدعا بتعجیل الفرج" برای فرج من بسیار دعا کنید. چه شده که اینقدر راحت و بیخیال مانند کوفیان امام خود را تنها رها کرده و زندگی می‌کنیم؟ اینطور می‌خواهیم رضایت امام حسین (ع) را بدست آوریم؟ تا کی می‌خواهیم با دروغ و تهمت و غیبت و فساد، قلب امام زمان را به درد آوریم؟ تا کی می‌خواهیم رو در روی ایشان بایستیم؟ نکند که خدای ناکرده از ایشان غفلت کرده‌ایم! خود حضرت در نامه‌ای به عالم بزرگ شیعه شیخ مفید می‌فرماید: "تنها چیزی که ما را از آنان پوشیده می‌دارد، کارهای ناپسندی است که از ایشان به ما می‌رسد و آن کارها خوشایند ما نیست و از آنان انتظار نمی‌رود." آن حضرت در جای دیگری از همین نامه فرموده‌اند: "اما اگر شیعیان در وفا به پیمانی که از ایشان گرفته شده است، یکدل و مصمم باشند، نعمت دیدار ما از آنان به تاخیر نیفتد و سعادت دیدار ما برای آنان همراه با معرفتی کامل و درست نسبت به ما به سرعت نصیبشان گردد." پس اگر از قبیله‌ی غفلت زدگانیم، فراموش نکنیم که هنوز فرصت توبه باقی است و می‌توان مانند زهیر بن قین دست از باطل بشوییم و به قله‌ی افتخار یاری و نصرت امام زمانمان دست یابیم. و اگر مانند حر بن یزید ریاحی تا به امروز قلب فرزند معصوم پیامبر را جریحه‌دار کرده ایم، فرصت را غنیمت بشماریم و از اسب زین کرده‌ی دنیا فرود آییم و چکمه‌های معصیت را از پا درآوریم و به گردن آویزیم و چونان حر، سر افکنده و دل شکسته بر روی کنده‌ی زانوان، رو به جانب امام خود کنیم و اشک ریزان فریاد برآوریم: "التوبه ؛ التوبه ؛ التوبه" فراموش نکنیم که امام رضا علیه السلام می‌فرماید: "امام مانند پدری دلسوز و برادر دوقلو و مادر دلسوز نسبت به بچه کوچک است." امام زمان مانند پدری مهربان ما را می‌پذیرد و دست عطوفت بر سر ما می‌کشد و ما را در آغوش مهر خود جای می‌دهد و توفیق یاری و نصرتش را قرین زندگی ما می‌سازد. و یادمان نرود که زمان به تندی می‌گذرد و فرصت‌ها مجالمان نمی‌دهند و اگر ظهر عاشورا گذشت و امام زمانمان را یاری نکردیم، باید سر انگشت تاسف به دندان بگزیم و از اعماق وجود ناله سر دهیم که ای کاش زمان به عقب باز می‌گشت تا امامم را یاری می‌کردم. تاسف و تاثری که بسیاری از شیعیان سست عنصر پس از شهادت امام حسین (ع) تا آخر عمر همراه آنان بود.
اللهم عجل لولیک الفرج |
||
|
خدا رحم کند
این چه گردیست که بر پاست، خدا رحم کند آن سوی حادثه غوغاست،خدا رحم کند
در هـیـاهـوی زمیــن قـلـب زمـان مـیـگـیـرد آسمان غرق تماشاست،خدا رحم کند
در سر شمر چه طرحیست که می چرخاند خنجری را که مهیاست، خدا رحم کند
چـه شـده مـثـل دـلم نـبض زمـین میلرزد؟ این چه شوریست که برپاست؟ خدا رحم کند
چشم پستی که پر از حس حقیر طمعست حال سوی حرم ماست...خدا رحم کند
چه خبر گشته بدانسوی همه می تازند؟ بر سر راس که دعواست؟ خدا رحم کند
دخترت راس تو را بر سر نی دید،شکست گفت: این سر سر باباست؟ خدا رحم کند
یک نفر نیست به این نیزه بدستان گوید این عزیز دل زهراست...خدا رحم کند
سایبان سر من از سر نی میبینی؟ زینبت بی کس و تنهاست... خدارحم کند
بوی یاس است که پیچیده درون گودال وای من، مادرم اینجاست...خدا رحم کند
نام حسین(علیه السلام) را مشعل راهمان می کنیم تا در بیراهه های پرپیچ و خم گمراهی، گم نشویم.
• خون حسین(علیه السلام) و یارانش، قبله نمای کمال و سعادت است. 
• امروز، درِ بوستانسراىِ عاشورا، با مقتلخوانىِ گریه گشوده مىشود؛ پس «اى اشکها بریزید».
• آسمان نینوا، در محضر این همه خون، از وسعت آبىِ خویش شرمسار است.
• عاشورا، جادهاى پر عبور براى عاشقانههاى جگرسوزِ آب است.
• امروز، دلها در حُسن ختام زیارت عاشورا، سجده سجده در خون افتاده اند.
• نگاه کن؛ حنجره قتلگاه، روبهروى آتش بوسهها چه پاسخى دارد: «این کشته فتاده به هامون حسین توست».
• قدم به قدم، صداى «یا حسین» در کربلا کاشته شده است؛ مراقب باشیم روىِ حُرمت لالهها پا نگذاریم!
• پررنگتر از خون، حدیثى در عاشورا نوشته نشده است که دلهاى کربلایى آن را بخوانند.
• عطر تربت کربلا بر دوش قلمهاى عاشورایى نشسته است تا بنویسند: لبیک یا حسین!
• عاشورا، صحن مطهرى بود که اذن دخول آن، خون عباس(علیه السلام) است و توسل به باب الحوائج، کلید ارتباط با فلسفه عاشورا.
• عاشورا، تولد دوباره حیات آدمیّت و حماسه جاودان عشق و تجلّی زیبای توحید است.
• عاشورا، نقطه اوج ادای امانت انسان است. عاشورا، نمایش قدرتِ روح در کوران حوادث و نشانه آرامش در توفان بلاهاست.
• عاشورا، تجلیگاه آرامش و اطمینان نفوس مطمئنه است، مشعل فروزانِ معرفت، فرا روی انسانها است.
• عاشورا، آینهای است که تمامی مفاهیم انسانی را با ابعاد حقیقیاش در خود متجلّی ساخته است.
• عاشورا، رستاخیزی است که پرده از چهره همه زشتیها می‌کشد و پلیدان را رسوا می‌سازد.
• عاشورا، گلستانی است با سَروْهای سرخ شهادت و نخلهای ارغوانی ایثار و خون، و دانشگاهی است که هر سالک الی اللّه باید آن را ببیند.
• عاشورا، طراوت جاودانه روح انسان، تجلّی یاد خدا، و جدا کننده نور و ظلمت از هم است.
• آری! از آن زمان که فریاد سرخ خون از گلوی عاشورا برخاست، پژواکی در قلههای بلند اعصار و قرون در افتاد که تا آن سوی مرز ابدیّت طنین افکند و در سینه سوزان عاشقان ایثار و شهادت جاودانه شد.
• حنجره ها را بگشایید و نفس ها را فریاد کنید، تا سکوت کفر، عاشورا را در خود نبلعد.
• در کربلا، بهترین مسافران در بهترین مسافرتها، شهادت را به بهای حق دریافتند.
• بار حسرت عطش خاندان رسول، اکنون نیز در میان سینه فرات می جوشد و بی تابش میکند.
• چشم حق بین و گوش حق شنو و قلب روشن، توشه عاشوراییان است.
• عاشورا، مبدئی دوباره برای جان گرفتن اسلام است.
• تاریخ عاشورا، مسلمانان واقعی را معرفی کرد و نقاب از چهره ها برداشت.
درباره وبلاگ
