شهادت امام حسین (ع)

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام بر حسین و اربعینش
سلام بر اربعین و زائرانش
و سلام بر اندوه های دل آنان که به سوغات بر مزار کشتگان، عشق بردند و به مویه نشستند
به شوق زیارت صحن و سرای جان فزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می نشینیم، یا حسین!

دل‌هایمان بی‌تاب سالار شهیدان، و چشمانمان بر مظلومانه ترین شهادت تاریخ همواره درخشان و بارانی باد.
یا حسین .ع.

اربعین است. کاروان به مقصد رسیده است. تیر عشق کارگر افتاده و قلب سیاهی چاک خورده است. آفتاب از پس ابر شایعه و دروغ و فریب سر برآورده و پشت پلک‏های بسته را می‏کوبد و دروازه دیدگان را به گشودن می‏خواند. اربعین است. هنگامه کمال خون، باروری عشق و ایثار، فصل درویدن، چیدن و دوباره روییدن. هنگامه میثاق است و دوباره پیمان بستن. و کدامین دست محبت‏آمیز است تا دستی را که چهل روز از گودال، به امید فشردن دستی همراه، برآمده، بفشارد؟ کدامین سر سودای همراهی این سر بریده را دارد و کدامین همت، ذوالجناح بی‏سوار را زین خواهد کرد؟

اربعین است. عشق با تمام قامت‏بر قله «گودال‏» ایستاده است! دو دستی که در ساحل علقمه کاشته شد، بلند و استوار چونان نخل‏های بارور، سربرآورده و حنجره‏ای کوچک که به وسعت تمامی مظلومیت فریاد می‏کشید، آسمان در آسمان به جست‏وجوی همصدا و همنوا سیر می‏کند. راستی، کدامین یاوری به «همنوایی‏» و همراهی برمی‏خیزد؟

مگر هر روز عاشورا و همه خاک، کربلا نیست؟ بیایید همواره همراه کربلاییان گام برداریم تا حسینی بمانیم.

چله نشینی . کاروان اسرا

هوالله

عرض تسلیت بمناسبت ایام اربعین حسینی . سیدعلی افشاری

به چله‏نشینی آن اتفاق بزرگ، برگشته است، خاتون؛

به چله‏نشینی نیزه‏های شکسته و علم‏های افتاده.

به چله‏نشینی هجوم دردها و داغ‏ها.

به چله‏نشینی چکاچک شمشیرهایی که در نیام، آرام نمی‏گرفتند.

به چله‏نشینی آمده است خاتون؛ با کاروانی از همسفران جا مانده.

آمده است با اشک‏هایی از دردِ عزیزان روان.

با کاروانی که نای برگشتن ندارد؛ کاروانی که رقیه را همراه ندارد.

آمده است تا از گم‏شدگانش، شاید خبری بگیرد!

آمده است تا شانه در شانه دشت، سر بر سنگ‏های داغ بگذارد و بگرید.

آمده است تا خبری از لاله‏هایش بگیرد از باد.

آمده است تا گونه‏های خاک گرفته‏اش را روی گونه‏های ترک‏خورده دشت بگذارد و های‏های گریه کند.

آمده است تا در خاک‏های متبرک کربلا تیمم کند و نماز شکسته غربت بخواند!

آمده است تا چشم در چشم فرات بدوزد و حرفی نزند.

آمده است تا خاک‏ها را بغل بغل در آغوش بگیرد و ببوید و ببوسد. دلش می‏گیرد؛ وقتی که نماز ظهرش را با اذان علی اکبر آغاز نمی‏کند!

دلش می‏گیرد وقتی که سر بر خاک‏ها می‏گذارد و بوی برادرش را احساس می‏کند.

خاتون کربلا، با کوله‏باری از غم‏های عالم، به چله‏نشینی داغ بزرگ آمده است. دشت در سکوت خویش آرام گرفته است.

گویا نه اینکه در این دشت، شیهه اسبان وحشی، گوش تاریخ را کر می‏کرد!

گویا نه اینکه در این بادیه، صدای «هل من ناصر ینصرنی» انعکاسی نداشت!

گویا نه اینکه در این برهوت، گودال‏ها از خون لبریز بود و از زیر سنگ‏ها، چشمه خون جاری بود!

... و دشت چقدر ساکت و آرام، سر بر زانوی غم گذاشته است؛

این دشت که چهل طلوع خون را به آغوش کشیده است،

این دشت که چهل ظهر بی‏اذان را جان کنده است،

این دشت که چهل غروب سرخ را نفس کشیده است.

نه از صدای العطش کودکانی که از لب‏های ترک‏خورده‏شان، خون می‏چکید خبری است و نه از صدای گریه‏های رقیه که به دنبال آب، برای اصغر می‏گشت.

... و از آن زمان است که فرات، در خودش شرمنده می‏جوشد و یارای تموج ندارد.

زینب علیهاالسلام ، به چله‏نشینی داغی بزرگ آمده است؛

با حنجره‏ای از ناگفته‏ها پر، با قامتی از اتفاقات، خمیده، با چهره‏ای به اندازه غم‏های عالم، شکسته.

السلام علیک یا اهل بیت النبوه

بنام خدا

پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت آسیبی نرسد ... امام خمینی (ره)

چه کردیم بعد از عاشورا و کربلای حسین (ع)

و جه خواهیم کرد بعد عاشورای امسال ؟!!!

نون و قلم نبی ست و ما یسطرون حسین

طاق فلک علی ست به عالم ستون حسین

خلقت تمام حضرت زهراست خون حسین

هستی تمام ظاهر و مافی البطون حسین

با یک قیامت است هم الغالبون حسین

در این قیام نقطه پرگار زینب است

امام صادق (ع) :

سلام من به ششم ماه فاطمیّ بقیع سلام من به گل یاس هاشمیّ بقیع یا صادق آل محمّد علیه السلام

حضرت رقیه خاتون(س) :

مثل یک کبوترم ، پر می زنم ، پر می زنم ،پر می زنم امشب گفته بابام که بهت سر می زنم ، سر می زنم ، سر می زنم امشب دیگه از همسفرها دل می کنم ، دل می کنم ، دل می کنم امشب چه خوشه پیش بابام جون کندنم ، جون کندنم ،جون کندنم امشب

حضرت ابالفضل العبّاس (ع):

سقّای کودکانم ، بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم جان اخا ، برادر ، از بادهء تو مستم ـ چه غم ، اگر جدا شد ، از عشق تو دو دستم از علقمه می آید بوی غم جدایی ، سقّا به خون نشسته ، امّ البنین کجائی ؟ حسین ، حسین ، حسین جا دارد از خجالت ، سقّا اگر بمیرد از دست خالی من ، حسین بوسه بگیرد حسین ، حسین ، حسین بیا مرا کمک کن، ای آشنا به دردم تا دور مادرت من ، پروانه وار ِ گردم حسین ، حسین ، حسین

عمو عبّاس ، علمت کو ؟ عموی خوبم عمو عبّاس ، تو نرو تا که پا نکوبم عمو عبّاس ، تو نرو تا که پا نکوبم عمو عبّاس ، بی تو قلب حرم می گیره.......

از طرف علقمه ، بوی گل یاس آمد ، بوی گل یاس آمد نفخهء روح افزا از پیکر سقّا آمد ، پیکر سقّا آمد تو دلربائی ، ابالفضل تو دلربائی ، ابالفضل اُمید مائی ، ابالفضل ، اُمید مائی ، ابالفضل

چو در خیمه، نالهء تو رسید با دلی آشفته ، دویدم من میان ره ، هر دو دست تو را ، روی چشمانِ خود کشیدم من ابالفضلم ، ای علمدارم ، ای امیر سپاه و برادر من

امام حسن مجتبی(ع) :

حسن ، حسن ، شده دینم حسن ، سجود من است حسن ، حسن ، شده عشقم حسن ، وجود من است حسن ، حسن ، شده ذکرم به صبح و شام و سحر که غیر نام ِ "حسن" بر دلم نمانده دگر

امام حسین (ع) :

الهی ، یا الهی ، یا الهی الهی که مرا حالا ببخشند به نام اکبر لیلا ببخشند یا علی اکبر علیه السلام

سقّای کودکانم ، بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم جان اخا ، برادر ، از بادهء تو مستم ـ چه غم ، اگر جدا شد ، از عشق تو دو دستم از علقمه می آید بوی غم جدایی ، سقّا به خون نشسته ، امّ البنین کجائی ؟ حسین ، حسین ، حسین جا دارد از خجالت ، سقّا اگر بمیرد از دست خالی من ، حسین بوسه بگیرد حسین ، حسین ، حسین بیا مرا کمک کن، ای آشنا به دردم تا دور مادرت من ، پروانه وار ِ گردم حسین ، حسین ، حسین

ای اهل حرم ، میر و علمدار نیامد سپه دار نیامد ، سپه دار نیامد سقّای حسین ، سید و سالار نیامد علمدار نیامد ، علمدار نیامد

شام غریبان حسین ، امشب است ، امشب است نالهء طفلان حسین ، امشب است ، امشب است طفل یتیمی ز حسین ، گم شده ، گم شده قامت زینب ز الم ، خم شده ، خم شده

حسین جان! گویا که کعبه هم ز عزایت به ماتم است زیرا که رخت سیه کرده به تن ، خانهء خدا

السلام على عبد الله بن ‏الحسین الطفل الرضیع المرمى الصریع المشحط دما المصعد دمه فى السماء المذبوح ‏بالسهم فى حجر ابیه لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدى

به ابی انت و امّی که تویی مظهر عشق عشق را مظهر آثار علی اکبر توست طفل شش ماه به هنگام شهادت خندید آری آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست

ای دل تو چه می کنی؟ می مانی یا می روی؟ داد از آن اختیار که تو را از حسین(ع) جدا کند ! این چه اختیاری است که برای روی آوردن بدان باید پشت به ارادهء حق نهاد؟

حرف دل یک عاشق : یه کربلا داری ، دیوونه ام کرده ارباب به عشق شش گوشه، دلم پُر درده ارباب به عشق شش گوشه، دلم پُر درده ارباب

دلم به عشق یارم گرفته حال و هوایی نوشته روی قلبم به خط کربُبلایی : همه هستیَم حسینه می و مستیَم حسینه سروُر لبم حسینه خواب هر شبم حسینه

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است، مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است، مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

علی، ای همسفر، کمی آهسته تر، مرا با خود ببر حبیبی یا حسین طبیبی یا حسین امیری یا حسین حسین جانم حسین حسین جانم حسین

برادرم قدری آهسته برو از برم همسفرم ، تو مکن خاک عزا بر سرم گفته مادر ، دم آخر بوسه گیرم ز گلویت گفته مادر ، دم آخر بوسه گیرم ز گلویت برادرم قدری آهسته برو از برم همسفرم تو مکن خاک عزا بر سرم ای حسینم ، نور عینم ، من فدای گل رویت ای حسینم ، نور عینم ، من فدای گل رویت

لیلَة القدر : می جویمت چنان که لب تشنه آب را می خواهمت چنان که تن خسته خواب را

امیری ، حسین امیری ، حسین اُمیدم اینه دستم بگیری امیری ، حسین امیری ، حسین اُمیدم اینه دستم بگیری حسین

هر که هستم بین مَردم ، انتسابم با حسینه سرخوشم من، روز محشر ، چون حسابم با حسینه مُهر و محرابم حسینه ، جان و جانانم حسینه کیست مثل من به عالم ، چون که اربابم حسینه ای حسین جانم حسین ای حسین جانم حسین ای حسین جانم حسین

همه شب نهاده ام سر ، چو سگان بر آستانت که رقیب در نیاید به بهانهء گدایی به بهانهء گدایی حسین ، جانم حسین ، جانم

سلام بر حسین (ع) و اربعینش

بسم الرب الشهداء و الصدیقین

اربعین حسینی، تکرار یاد و خاطره حماسه سازان کربلاست
السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین
وعلی اولادالحسین وعلی اصحاب الحسین (ع)

سلام بر حسین و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش! و سلام بر اندوه های دل آنان که به سوغات بر مزار کشتگان، عشق بردند و به مویه نشستند. به شوق زیارت صحن و سرای جان فزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می نشینیم، یا حسین!

و اربعین از رازهای هستی است و اربعین حسین (ع) روز بسط لطف اوست بر پیروان و دوستدارانش. و در مقام حسین (ع) همین بس که در زیارت اربعینش خطاب به جدشان محمد مصطفی (ص) و پدر بزرگوارشان حضرت علی (ع) و مادر گرامیشان فاطمه (س) میگوییم که خداوند عزاداری شما را در رثاء حسین (ع) فبول فرماید.

خدایا صبورا مهربانا چهل روز است که از عاشورا میگذرد قلب جها ن دیگر نای تپیدن ندارد. پس غیرت آسمان کجا رفته؟ زمین چقدر گستاخانه هنوز به زندگی ادامه میدهد. یک اربعین از اوج نامردی میگذرد. یک اربعین است که سر امام مظلومیت بر نیزه رفت و آسمان دیده و زمین تاب آورده. در سکوت وهم انگیز خیال بغض دلم میشکند گریه امان نگاهم را بریده است. قلبم در سینه پرپر میزند و مظلومیت عباس و اقتدار علی اصغر را آه میکشد. خداوندا اینک باز اربعین حسین آمده است. باز عرق شرم پیشانی انسانیت را نمناک کرده است . باز بشر از وجود خویش خجالت زده میشود. و باز مثل همیشه امام رئوف و مهربان ما حسین بن علی نگاه بخشایشگر خویش را بر بشر میتاباند و بر حاجات ما آمین میگوید. دلم دیگر از داغ علی اصغر مرده است حالا چگونه این دل میتواند در تولد دوباره زمین لبخند بزند؟ کدام تولد؟ کدام زندگی؟ کدام امید ؟ اصلا مگر میشود بعد از حسین به زندگی ادامه داد؟ نه نمیشود............ زندگی ما بعد از حسین عین محکومیت است. ای کاش از خجالت آب میشدیم تا هیچ گاه روی سیاه ما بر نگاه مادرش زهرا نیفتد. آخر هیچ جای دنیا این رسم امانت داری نیست. هیچ جای جهان این رسم اربا ب و بندگی نیست. بیایید به تمام دنیا فخر بفروشیم برای داشتن چنین اربابی . بیایید آن طور که باید لطفش را پاس داریم و حرمتش را نگاه داریم .

و در آخر حرفی از نوع عاشورا

عاشورای حسینی یک فرهنگ است ، فرهنگی که درخشانترین نمونه معروف گرایی ومنکرستیزی درآن نهفته است .عاشورای حسینی نمایشگاه جاوید ارزش ها وضدارزش ها ویا همان معروف ها ومنکر هاست.عاشورا دانشگاهی است که عشق عرفان وحماسه درآن متجلی شده است . دراین دانشگاه انسان می آموزد که چگونه به خدا عشق ورزد ، چگونه بدون سلاح بجنگد وچگونه دراوج غربت ، حماسه آشنایی بسراید.عاشورای حسینی جریانی مربوط به گذشته نیست ، هرلحظه وهرزمان می توان دراین جریان ثبت نام کرد ودرآزمون های آن که امربه معروف ها ونهی از منکرهاست امتحان پس داد ونمره آورد.درعاشورای حسینی زلال ترین اشک ها سرازیر می شود، جریان می یابد ، نهر می شود ، رود می شود ودریای معنویت رونق می گیرد. دراین دریا ماهم می توانیم قطره ای شویم.
امید که ما هم از این فرهنگ بهره ایی برده و سرانجاممان با امام شهیدمان باشد.

اللهم عجل لولیک الفرج ..... اللهم رزقنا شهاده فی سبیلک ..... اللهم رزقنا شفاعه الحسین یوم الورود ..... التماس دعا

خواب دیدم مرده ام

"اللهم عجل لولیک الفرج"
خواب دیدم خواب اینکه مرده ام خواب دیدم خسته و پژمرده ام
روی من خروارها از خاک بود وای قبر من چه وحشتناک بود
تا میان گور رفتم دل گرفت قبر کن سنگ لحد را گل گرفت
بالش زیر سرم از سنگ بود غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود
خسته بودم هیچ کس یارم نبود زان میان یک تن خریدارم نشد
هر که آمد پیش حرفی راند و رفت سوره ی حمدی برایم خواند و رفت
نه رفیقی نه شفیقی نه کسی ترس بود و وحشت و دلواپسی
ناگهان از راه رسیدند دو ملک تیره شد در پیش جشمانم فلک
یک ملک گفتا بگو نام تو چیست آن یکی فریاد زد رب تو کیست
در میان عمر خود کن جستجوی کارهای نیک و زشت خود بگوی
ما که ماموران حی داوریم اینک تورا سوی جهنم می بریم
دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود دست و پایم بسته در زنجیر بود
غرق اندوه و تالم دل فکار می کشیدندم به خفت سوی نار
ناگهان الطاف حق آغاز شد از جنان در های رحمت باز شد
مردی آمد از تبار آسمان نور پیشانیش فوق کهکشان
بر سرش دستار سبزی بسته بود نور حق در چهره اش تابیده بود
در قدوم آن نگار مه جبین پیش پای حضرت عشق آفرین
دو ملک سر را به زیر انداختند بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتند این زمزمه آمده اینجا حسین فاطمه
سوی من آمد مرا شرمنده کرد مهربانانه به رویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را خانه آبادش کنید این بنده را
این که اینجا این چنین تنها شده کام او با تربت من واشده
مادرش او را به عشقم زاذه است گریه کرده بعد شیرش داده است
این که می بینید در شور است و شین ذکر لالا ئیش بوده یا حسین
اسم من راز و نیازش بوده است خاک من مهر نمازش بوده است
اینکه در پیش شما گردیده بد جسم و جانش بوی روضه می دهد
پرچم من را به دوشش می کشید پا برهنه در عزایم می دوید
سینه چاک آل طاها بوده است چای ریز هیئت ما بوده است
بارها لعن امیه کرده است خویش را نذر رقیه کرده است
حرمت من را به عالم پاس داشت ارتباطی تنگ با عباس داشت
نذر عباسم کفن کرده به تن روز تاسوعا شده سقای من
تا که دنیا بوده از من دم زده او غذای روضه ام را هم زده
گریه کرده چون برای اکبرم با خود اورا نزد زهرا می برم
هر چه باشد او برایم بنده است او بسوزد صاحبش شرمنده است(یعنی خدا)
در مرامم نیست او تنها شود باعث خوشحالی اعدا شود(یعنی دشمنها)
در قیامت عطر و بویش می دهم پیش مردم آبرویش می دهم
باز بالاتر به روز سرنوشت می شود همسایه من در بهشت
آری آری هر که پا بست من است نامه ی اعمال او دست من است

و باز هم انتظار انتظارانتظارانتظاریا صاحب الزمان خودت دستمونو بگیر

در پناه حضرت دوست

که هر چه داریم از اوست