يا ابا صالح‌المهدي !
مي‌خوانمت با ناله‌اي حزين از سوز دل ،
مي‌خوانمت با آهي سرد از فريادها ،
مي‌خوانمت با چشماني خسته از تكرارها ،
مي‌خوانمت با صدايي گرفته از بغضي در گلو ،
مي‌خوانمت با دستاني نااميد از دامانِ ديگران ،
مي‌خوانمت با پاهايي آبله از سختي‌ها ،
مي‌خوانمت با اشكي لبريز از دردها ،
مي‌خوانمت ، آري ، بخدا ميخوانَمت ...
