شرمنده تو بودم شرمنده تو هستم مهدی جان...

---

بنام خدا

(( ای دل افسرده ازهجران مهدی غم مخور       عاقبت از بهر قلب خسته تسکین می رسد ))

           گفتم شبی به مهــدی ،  بردی دلم  ز دستم

          من منتظر به راهت، شب تا سحر نشستم

                         گفتا: چکـــار بهــــــتر از انتــــظار جانـــــان؟

                         من راه وصــــل خود را بر روی تــــو نبستم

          گفتـــم دلــــــم نــدارد بی‌تو قــــــرار و آرام

          من عُقـــده دلم را امشـــب  دگـر گسستم

                         گفتا: حجــــاب وصـلـم باشد هـــــوای نفست

                         گر نفس را شکستی، دستت رسد به دستم

          گفتم: ببخش جـــرمم، ای رحمـــت الهی

          شرمنـــده تو بودم، شرمنــــده تو هستم

                         گفتا: هــــزار نوبت از جــرم تو گذشتــــم

                         پــرونده تو دیدم، چشــــمان خود ببستم

          گفتا: مبــاش نـــومیـد از خـــانه امیــــدم

          من کی دل محبّ شـرمنده را شکستم؟

گل نرگس فدای رنگ و بویت                نصیبم کی شود دیدار رویت؟

گل نرگـــس تو که زیبـاترینی                 میان هر دو عالم بهــترینی

گل نــرگـــس تو که مـَهد وفایی               نــگار دلــربا و با صـــفایی

گل نرگــس مکن تو نا اُمیدم               که عمرم داده و مِهرَت خریدم

به دل دارم امید، تا زنده هستم              رسد بر دامن مـهر تو، دستم

 عزت زیاد

صاحب الزمان

---

الَلهُمَ کُن لِوَلیِکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَنِ، صَلَواتُکَ عَلیهِ وَ عَلی آبائِهِ فی هذِه الساَعةِِ وَ فی کُل ساعةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَینًا حَتی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعًا وَتُمَتِعَّهُ فیها طَویلاً

اللهم عجل لولیک الفرج

---

* مهدی * اباصالح * مـوعود * حجة الله * بقیة الله * صاحب الزمـان * صاحب الامـر * خاتـم * قائـم * مـنصور * خلف صالـح * مـنتقم * ولی عصر *

خدا کند که بیایی . ای امام زمانم

---

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل بیافروزی
یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال

مولا ی من

تو ان محول الحالی که به یک نگاه احوال دل را زیر و زبر کرده  زلیخای گم کرده راه را خانه دوست نشان میدهی.

یوسف بی بدیل

گر ز مهرت شیفته و ز عطر حضورت شیدا شدیم ،همه از کمان ابروییست که سایبان چشمان  کهکشان پیمای توست...

وقتی بهار با سپیدی شکوفه‏هایش از دریچه‏ی چشمانم سرک می‏کشد،

موج اشکی فرو خفته، از درون سینه‏ی تنگم به دیواره‏ی دل می‏کوبد و تو را می‏جوید.
بهار زیباست، لطیف و دوست داشتنی است،

         اما بی‏تو ای زیباترین! ای لطیف‏ترین! ای بهار جان و ای طراوت بهاران!

هیچ زیبایی، دلم را بر نمی‏انگیزد؛ که دل در فراق تو سوخته دارم و نگاه در راه تو دوخته.
                             ای بهاری‏ترین فصل‏ها!  ای سبزترین بهاران!

دور از نگاه مهربان تو، دور از عنایت رحیمانه‏ی تو و دور از سرانگشت لطف تو، خزانیم و سرد، خشکیم و عطشناک. فراق تو برف سپید کهولت بر چهره‏مان می‏نشاند.

 بیا که با تو بهاری شویم، بروییم و بیدار گردیم؛ که روییدن، تنها به زلال عشق تو معنا می‏یابد و باقی روییدن‏ها، ماندن است و پژمردن.

بهار می‏آید، بهار سبز حقیقت، بهار پاک‏ترین دل‏های آسمانی، بهاری‏ترین بهار تاریخ، به خدای آسمان و زمین قسم که حقیقت دارد.   بهار می‏آید و خدا زمین مرده را باز زنده می‏کند  شاید فردا و شاید فردایی دیگر، آنچه حق است وعده‏ی خداست که بهار می‏آید  

چه باشم وچه نباشم،بهاردرراه است 
بهار، همنفس ذوالفقار در راه است

نگاه منتظران، عاشقانه میخواند 
که آفتاب شب انتظار در راه است

به جاده های کسالت،به جاده های تهی 
خبر دهید که آن تکسواردرراه است

کسی که با نفس آفتابی اش دارد 
سر شکستن شبهای تار،درراه است

کدام جمعه؟ندانسته ام،ولی پیداست 
که آن ودیعه ی پروردگاردرراه است

دلم خوش است میان شکنجه ی پاییز 
چه باشم وچه نباشم، بهاردرراه است

التماس دعا