درپناه حضرت دوست که هر چه داریم از اوست
ولادت با سعادت هشتمین اختر تابناک ولایت، سلطان طوس، شمس الشموس
حضرت علی بن موسی الرضا ـ علیه آلاف التحیة‌و الثناء ـ
بر امام عصر (عج) و مقام معظم رهبری و شما بازدید کننده عزیز مبارک
امروز یکی از زیباترین روزهاى خداست. پروانه ها، شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان را بر گرد شمع شبستان هشتمین نور امامت، آغاز می کنند، خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویش احساس می کند و درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند. همگان مشتاق طلوع مولود نو رسیده و چیدن گلبرگی از نور و شفاعت او هستند.
ای سید گل ها، ای علی بن موسی الرضا (ع)، قدوم پاک تو، حضور تمام زیبایی ها را بیمه می کند و دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست. عشق در این مرز و بوم، در نام تو خلاصه می شود و حیات در این دیار، شجره اى است که باغبانش تویى. آری! با شادمانی ولادت تو دل را به سوی حرم منور و با صفایت می بریم:
آفتاب ملایم بر سنگ فرشهای حرم می تابد و اینجا در حرم آقای مهربانی که بسیاری دلهاشان از خودشان جلوتر به حرم رسیده است، نفس کشیدن حال و هوای دیگری دارد. صدای صلوات از هر سو به گوش می رسد، بوی عود و عنبر فضا را پر کرده و جمعیت مشتاق در گوشه گوشه حرم برای خود عالمی دارند. هیچ کس از دل آنها آگاه نیست، کسی نمی‌داند در ذهن آنها چه می‌گذرد. برخی آنقدر زیبا با آقا خلوت کرده‌اند که انسان غبطه می خورد.
کبوتران حرم اینجا آزادانه پر می کشند و با پرواز خویش یادآور می شوند که اگر دل را از حب و بغض خالی کنی می توانی تا اوج انسانیت پرواز کنی و امیدوار به فضل بی پایان خداوند باشی. آری! پرگشودن در حرم امام غریب دل می خواهد نه بال، تازه اگر دل شکسته باشد بیشتر می توان اوج گرفت. صحن پشت پنجره فولاد همچنان پر از گره های بسته شده حاجتمندان است و حکایت از هزاران دل امیدوار دارد. کنار حوض پیرمردی در حال وضو گرفتن است. پیرمرد مشهدی بغضی می کند و درباره امام رضا می گوید: آقا حرف ندارد. آه بلندی می کشد و گوشه های چشمانش خیس می شودبار دیگر می گوید: آقا را دوست دارم، از چشم هایم بیشتر…
اینجا فواره ها چون بلند شوند سرفراز می شوند و به آسمان می روند. فواره ها آب وضوی دستانی می شوند که واژه نماز را تازگی می بخشند. در کفشداری حرم حضور محض مساوات به چشم می آید. شماره هایی که می دهند یک شکل است. راهی که آمده اند یکی است. فرقی نمی کند کفشها مال کیست اینجا همه برابرند. فقیر و غنی پیر و جوان زن و مرد، هیچ کس بر دیگری برتری ندارد. اینجا هر که دلش شکسته است پیشتر است.
بعضی ها چشمشان که به ضریح میافتد دیگر سر از پا نمی شناسند. از هر طرف صدای صلوات بلند می شود. بر مأمون و هارون لعنت می فرستند و عطر صلوات فضا را خوشبو می کند. ضریح زائران را به خود می خواند و اشک پهنای صورتشان را خیس می کند. صدای یا امام رضا یا امام رضا از هر سویی به گوش می رسد. بعضی ها رها شده اند. اینجا هر چقدر بیشتر رها شوی بیشتر اوج می گیری. بعضی ها ضریح را در آغوش کشیده اند، دل هاشان را گره زده اند و با آقای خود عهد بسته اند.
می گویند اینجا تکه ای از بهشت است، نه اینجا همه اش بهشت است و نبض بهشتیان در حرم آقا تندتر می زند دست بگذار و ببین نبض ایمان چه عاشقانه می تپد.
السلام علیک یا ابوالحسن یا علی بن موسی الرضا
السلام علیک ایها الشمس الشموس، السلام علیک یا غریب الغربا
السلام علیک یا معین الضعفا، السلام علیک یا ضامن آهو
آری! امروز روز ولادت آقا امام رضا و روز قرار تمام آهو دلانى است که در محبت ولایت، سایه بانى از جنس عبودیت دارند. پس سلاممان بی جواب نخواهد ماند بر در خانه ای که کرم، خصلت کریمانه خاندانشان می باشد.چشم دل دارم به سویت یا علی موسی‌الرضا؛ بر ندارم سر زکویت یا علی موسی‌الرضا
روز میلادت مبارک باد برآل رسول؛ هم به مشتاقان رویت یا علی‌موسی‌الرضا
السلام علیک یا اباصالح المهدی
کجایی کجایی ...امان... امان از جدایی
بنام خالق یکتا
حضرت امام رضا علیه السلام
هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید
خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.
بر صحن و سرای حرمت دیده گشودم
جایی ننوشته است گناهکار نیاید
زائری بارانی ام ، آقا به دادم می رسی؟
بی پناهم خسته ام، تنها، به دادم می رسی؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوها، به دادم می رسی؟
از کبوترها که می پرسم نشانم می دهند
گنبد و گلدسته هایت را، به دادم می رسی؟
ماهی افتاده بر خاکم لبالب تشنگی
پهنه آبی ترین دریا، به دادم می رسی؟
ماه نورانی شب های سیاه عمر من
ماه من ، ای ماه من، آیا به دادم می رسی؟
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرا(س)، به دادم می رسی؟
تو دل یه مزرعه کلاغ رو سیاه
هوایی شده بره پابوس امام رضا
اما هی فکر میکنه اونجا جای کفتراست
اخه من کجا برم یه کلاغ که روسیاست
من که توی سیاهیا از همه روسیاه ترم
میون اون کبوترات با چه رویی بپرم
تو همین فکرا بودش کلاغ عاشقمون
یه دلش میگفت برو یه دلش بمون
که یهو صدایی گفت :تونترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن تو یه زائری برو
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بنام حضرت دوست
که هرچه بر ما میرود عنایت اوست
این رضا کیست که عالم همه خشنود از او است
این رضا کیست که بر درد دل خلق دوا است
ای ضعیفی که تو را پشت و پناهی نبود
شو پناهنده بشاهی که معین الضعفا است
ساکن کوی رضا باش که این ابر کرم
سایة رحمت او برسر سلطان و گداست
دامن ضامن آهو مده از دست که او
دوست را ضامن و فریاد رس روز جزاست
میلاد امام رئوف ،هشتمین ستاره پرفروغ آسمان امامت و ولایت
حضرت امام رضا علیه السلام
برآقا امام زمان عج ومقام معظم رهبری و همه عاشقان و شیفتگان امامت و ولایت وشما دوستان عزیزمبارک باد.
مولای من ! یا امام رضا!
گلدسته ات
کهکشانى است
که سیاهى شهر را تکذیب مى کند
پیرامون تو همه چیز بوى ملکوت مى دهد:
کاشى هاى ایوانت
و این سؤال همیشه
که چگونه مى توان آسمانها را
در مربعى کوچک خلاصه کرد.
و پنجره فولاد
التماسهاى گره خورده
و بغضهایى که پیش پاى تو باز مى شوند…
کشور ما از دو گل دارد بهار
هم بهار و هم وقار و اعتبار
هر دو گل از باغ گل های رسول
هر دو گل از نسل زهرای بتول
آن یکی در شهر قم آن یکی در مشهد
نام او معصومه و آن یکی نامش رضا
سائلانش بی نیاز عالمند
جیره خوارانش امیر و حاتمند
از رضا غیر رئوفی کس ندید
دست لطفش ناز آهو را خرید
بر خیز که موکب رضا آمده است .
سلطان سریر ارتضا آمده است.
اى تشنه اب چشمه رحمت حق.
سر چشمه رحمت خدا آمده است.
سحرای ناب و ، شمیم گلاب و ، صحن انقلاب و
دلای دیوونه ، دور سقاخونه
با شوق زیارت ، تو حرم حضرت ، دل داره اقامت
کنار ضریحش ، با نور ملیحش
دار الشفامون پنجره فولاده
دلم مقیم صحن گوهرشاده
قبلة دلهامون باب الجواده ، جواده
من دخیل می بندم امشب ، اون ضریح با صفا رو
می گیرم از دست آقا ، برات کرب و بلا رو
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبق ها همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
این جاست که تاج از سر تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
سرفراز باد حزب الله
پیروز باد اسلام
پاینده باد شیعه
التماس دعا انشالله فرج مولا
السلام علیک یا سلطان یا علی بن موسی الرضا
ولادت با سعادت ثامن الحجج، مایه افتخار و برکت ایرانیان
حضرت امام رضا (علیه السلام)
را به امام عصر حضرت بقیة الله الاعظم(عج)
و بر شما شیعیان و دوست داران آن حضرت تبریک عرض می نمائیم.
دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نیگا کنی
من تو رو نگات کنم ، تو هم منو صدا کنی
قربون چشات برم، از راه دوری اومدم
جای دوری نمیره، اگه به من نگا کنی
من رضا رضا بگم تو هم منو رضا کنی
صلوات مخصوص امام رضا ( صلوات الله علیه ) :
یا رضا ، تو که ضامن آهو شدی ، تو که به کبوتران اجازه ورود
به حریمت را دادی ، به من هم که همچون اسبی سرگردان در جاده
صاف و بی انتهای دیار غربت پای بر زمین می کوبم کمک کن .
کمکم کن که من بی خبر از هیچ و همه چیز تنها پای بر زمین
می کوبم و پیش می روم . نمی دانم به کجا و کدامین مقصد ...
تنها می دانم می روم ...
خسته ام ... خسته راه ...تشنه ام ... تشنه یک جرعه می ناب الهی .
می نوشم از آب سقاخانه به امید روزی که از جام الهی سرکشم .
اومدم به مشهدت تا که افسار نفس رو به پنجره فولادت گره زنم
و عاجزانه برای شفای دل وجان کمک طلبم .
بدان که همچون کبوتران حرمت حتی اگر آسمانها دور شوم باز به
صحن و سرای تو باز میگردم ، چرا که پناهی جز گنبد طلایی تو ندارم .
ای پناه بی پناهان ... مرا به خود و به عشقت رام کن که انگار این
دل من به هیچ نگاه و ندایی رام شدنی نیست .
گره های کور زندگی ام را به پنجره فولادت پیوند می زنم چون
باور دارم تو تنها غریب نوازی هستی که این گره ها جز به
لطف تو باز شدنی نیست .
و حال این لحظه آخر با تو وداع نمی کنم چراکه امید دارم روزی
برای تشکر از مشکل گشایی به سوی تو باز خواهم گشت .
با نام رضا به سینه ها گل بزنید
با اشک به بارگاه او پل بزنید
فرمود که هرزمان گرفتار شدید
بر دامن مادست توسل بزنید
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبق ها همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
این جاست که تاج از سر تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاداللهم عجل لولیک الفرج
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام به دوستان گلم
میلاد با سعادت ثامن الائمه حضرت امام رضا (ع) مبارک
خصوصا بر محضر مقدس حضرت صاحب الزمان (عج) و همه شما عزیزان
مجبور شدم به هر کسی رو بزنم
در محضر هر غریبه زانو بزنم
تحقیر شدم چونکه فراموشم شد
یک سر به شما ضامن آهو بزنم
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی، حجتک علی من فوق الارض
هر کس که محبت امام رضا (ع) را در دلش دارد بچه محله امام رضا (ع) است.
کفتر کهنه ی ایوون طلایم
بچه ی محله ی امام رضایم
یا معین الضعفاء یار غریبون
ای گل فاطمه قلبم و نسوزون
وقتی تابوت ما اومد تو حریمت
جان هر کی دوست داری
یا امام رضا رو برنگردون
ما فقط با کوچه تو آشناییم
بچه ی محله ی امام رضاییم
حرم، یک امنیت بی کران است. وقتی که عزم زیارت می کنی، با پای دل و با همه ی عشق به زیارت ستاره ی هشتم نائل می شوی.زبانت به عطر سلام معطر می شود. اولین قدم را که بر می داری پای در دنیایی دیگر می گذاری، این جا با همه جا فرق می کند.
حرم، چون دریا بی کران است و چون اشک زلال. آب و هوای این سرزمین ملکوتی است. آبشاران امید، از چشمه ساران ضریح می جوشد و تا دل امیدوارت امتداد می یابد و تو، غرق در لحظه ها گام بر می داری. برای احترام، کفش از پا بر می کشی و پای از تعلقات بر می داری.
این جا یک گام به منزل نزدیکتر شده ای . پای کوبان تا امتداد وصل هروله می کنی. وارد ایوان آینه می شوی. به تعداد ثانیه ها تصویرت در آینه هویدا می شود. می توانی شکستگی خود را در آینه های کوچک و بزرگ اینجا به تماشا بنشینی.
اذن دخول می طلبی، آنها آنقدر کریم اند که با درخشش اولین اشک در دیدگانت پذیرایت خواهند شد. اصلاً این اشک مجوز ورود توست. اذن دخول را که خواندی، گردنبند تسبیح را به گریبان دلت آویخته ای. جذبه ای تو را به سمت خود می کشاند، در این ازدحام جمعیت، کسی راه را برایت می گشاید، از خود بی خود می شوی.
دروازه ای به سویت می گشایند، در را می بوسی و باز هم به ذکر سلام معطر می شوی، اینجا بهشت است. اگر خوب گوش بسپاری و آماده باشی، صدایی از جنس نغمه های آسمانی سلامت را پاسخ می دهد.در شبستان حرم، ستاره ای روشن تر از خورشید در مرکز این آسمان می درخشد، محو ترنم شیدایی آن می شوی.
خوب دقت کن، کسی تو را به سمت خود می خواند، کسی دستانت را می گیرد و تا کنار ضریح می آورد و بر مشبکهای ضریح دخیل می بندد. اکنون چشمانت آینه کاری شده است. زیارتنامه را زمزمه می کنی. زیارتنامه چشمه ساران زمزمه است که جان عطشناکت را سیراب می کند و روح خسته ات را رمق می بخشد. گل بوسه ای بر ضریح حک می کنی. دلت حاجتش را گرفته است اما نمی خواهد از حرم دل بر دارد.
تمام جانت تمنای این را دارد که در این خلسه ی آسمانی بمانی و عاشقانه می سرایی: «السلام علیکم یا اهل بیت النبوه» «السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا»
تو، در حج دل نیازمندت مولای غریب قریب را می خوانی و در آشیانه ی آل محمد(ص) بر فرزندش مهدی سلام می کنی و التماس می کنی که: «اللهم عجل لولیک الفرج» و دلت، بهاری ترین لحظات خود را می گذراند.برای کبوتر دلت دانه ی عشق می پاشی و به او قول می دهی که هیچگاه آن را از ضریح دلباختگی جدا نکنی.
به امید آنکه آخرین زیارتت نباشد، از حرم خارج می شوی، اما دلت را در حریم جانان، جا گذاشته ای.
زیارتت قبول
مجددا میلاد با سعادت هشتمین اسمان ولایت و امامت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام مبارک
درباره وبلاگ
